Czy jest jakiś lepszy przepis na życie, aby jeść, pić, cieszyć się i robić to co się kocha i najlepiej z żoną? Jest jakaś lepsza opcja, aby jakoś lepiej przeżyć to życie od tego co napisałem?
Taki wniosek mam po odcinku ;)

Hej, może za dużo tego Salomona ostatnio czytam.

Ale jeżeli doda się do tego jeszcze taki element, że po śmierci jest ciąg dalszy, to do jedzenia i picia i tak dalej dochodzi sporo innych rzeczy, które warto robić. Niekoniecznie dla siebie. Dla innych ludzi.

Przecież nic nie stoi na przeszkodzie, żeby własne marzenia wiązały się z innymi ludźmi!

Hej, Domino, napij się czegoś. Pomyliłeś chyba podcasty.

Tak przy okazji, przypominam wszystkim (bo co jakiś czas przypominam), że Odwyk to audycja dla pogan w dokładnie takim samym stopniu jak dla Żydów albo Muzułmanów albo ateistów albo chrześcijan albo blondynek albo ziomali spod bloku obok. To jest projekt o charakterze edukacyjnym, forum do wymiany poglądów, okazja to posłuchania innych punktów widzenia. Ale nie miejsce na promowanie jedynie słusznego światopoglądu w agresywny sposób. Wiem, że może to być trochę dziwne dla przyzwyczajonych do "ewangelizacji", ale uważam to za dużo lepsze podejście niż klasyczne wojowanie.

Tak że za potępianie ludzi z powodu innych priorytetów życiowych, albo pogardliwe traktowanie innych punktów widzenia, wylatuje się stąd ekspresowo.

Wszystko po to, żeby dać bezpieczne miejsce tym, którzy chcą posłuchać i pogadać bez żadnych wojen, nacisków, wywierania presji, oskarżeń itd.

Tym bardziej zachęcam do dzielenia się własnymi opiniami, nawet jak się komuś nie podoba. Tylko proszę: bez niepotrzebnego oceniania innych, że taki albo siaki, bo źle wierzy albo coś-tam rozumie inaczej niż trzeba. Dajcie każdemu mieć własne zdanie, ok? No i tyle.

Dzieci dużo marzą. I ciągle pytają "dlaczego"?Bo są na instynktownym tropie szukania odpowiedzi,jak mogę zrealizować zamierzenia vędąc tym,kim jestem w odkrywanym świecie. A zauważam,że w pewnym momencie znikają te odjechane marzenia i pytania "po co?" na rzecz wyrachowanych planów podanych na tacy przez chociażby system edukacji,wspierany w dodatku przez rodziców,jako domowych kontrolerów prawidłowego jego przebiegu. I niepowtarzalne potencjalnie życie,jakiego prognozy widać w okolicach 5 roku życia zmienia się w zunifikowany plan dożywotnio wynajęty od nieskontestowanej kultury lokalnej.

W Koh 3:11 jest o pięknym marzeniu/pragnieniu, które zaszczepił w człowieku sam Bóg. "wieczność włożył w ich serca."
Bóg popiera marzenia. Zgodne jednak z Jego wolą.
Martin, nie uważasz, że przekonanie o tym, że można dostać się do Królestwa Bożego „po znajomości” mimo świadomego łamania Bożych zasad byłoby...naiwne?

Dzieci dużo marzą. I ciągle pytają "dlaczego"?Bo są na instynktownym tropie szukania odpowiedzi,jak mogę zrealizować zamierzenia vędąc tym,kim jestem w odkrywanym świecie. A zauważam,że w pewnym momencie znikają te odjechane marzenia i pytania "po co?" na rzecz wyrachowanych planów podanych na tacy przez chociażby system edukacji,wspierany w dodatku przez rodziców,jako domowych kontrolerów prawidłowego jego przebiegu. I niepowtarzalne potencjalnie życie,jakiego prognozy widać w okolicach 5 roku życia zmienia się w zunifikowany plan dożywotnio wynajęty od nieskontestowanej kultury lokalnej.

Hej, na tym polega chrześcijaństwo.
Na naiwnym wierzeniu w rzeczy, przy których mądrzy ludzi na samą myślę się oburzają.

Ja tu widzę podejście "możesz wybrać wszystko ale pod warunkiem, że wybierzesz to co ja chcę". Inaczej mówiąc, nie masz wyboru.

To tak jakby mówić nastoletniemu synowi "możesz wrócić kiedy tylko chcesz, byle przed 21-szą" i twierdzić, że syn wcale nie jest związany zasadami. Oczywiście, że jest.

Problem "znajomości" ze "świadomym łamaniem Bożych zasad" w ogóle nie istnieje. Nie ma takiej sytuacji. Jak ktoś radośnie robi coś, czego znajomy nienawidzi, to nie jest już znajomym. A jak ktoś jest znajomym, to dlatego, że chce ze znajomym mieć dobre relacje. A jak ma dobre relacje, to nie robi mu przykrości świadomie i celowo. A jak robi, to nie ma dobrych relacji.

W teorii może to jest jakieś trudne, ale w praktyce jest oczywiste.

Martin
Czy Bóg się zmienia?
Czy może polubić, pochwalać praktyki, których przez cały okres opisany w Biblii konsekwentnie zakazywał?
Czy chrześcijaństwo nie polega raczej na tym, że „chrześcijański znajomy” Boga będzie powstrzymywał się przed robieniem tego co Bóg nienawidzi a będzie marzył i robił to o czym wie, że lubi/pochwala/promuje jego Ojciec?
I to w sposób naturalny, nie wynikający ze strachu przed karą lecz ze znajomości i miłości do Boga.
Biblijna definicja wiary daleka jest od opieranie się na naiwności. Ludzie opisani w Hebr 11 znali Boga. Nie byli naiwni.
Jezus też mówił, że ważne jest poznawanie Boga i Jezusa Chrystusa. Na tym buduje się wiarę.
„To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa.” Jana 17:3
Postępowanie wynikające z miłości/znajomości Boga powoduje raczej wybieranie z palety możliwości mimo wszystko ograniczonych poprzez to jakie Bóg daje zakazy/nakazy.
Może wynikać ze strachu - słabo działa, działanie typowo wbrew sobie.
Rozumu - łatwiej, ale przez kombinowanie często jaja wychodzą.
Może też z miłości, więzi, szacunku dla autorytetu, wiary w Boga. I wtedy jest dużo łatwiej. I przyjemniej.
U Ewy nie wynikało chyba ani z miłości, ani z rozumu.
Po usłyszeniu bajki o tym, że Bóg zakazuje jej czegoś dobrego i na pewno nie spotkają jej złe konsekwencje zaczęła marzyć o owocu i go zeżarła.
Wieczną możliwość spożywania całej masy owoców zamieniła na
zjedzenie tu i teraz tego jednego zakazanego.
- Czy Bóg rzeczywiście tak cię ogranicza, że nie pozwala ci wracać do domu o której byś chciał?
- Nie, mogę wracać o której chcę, ale o 21 muszę być w domu.
- Wróć później, zobaczysz jak fajnie będzie, Bóg nie wie co dla ciebie dobre. Na pewno cię nie ukarze.
- No...dobra
(Rodzaju 3:1)

Hej, ty masz swoje relacje z Bogiem, ja mam swoje.
Ja mogę co chcę.

Czasem wpadam w taką pułapkę nicnierobienia, bo może Bóg chce inaczej i czekam na znak z nieba. Potem okazuje się, że najczęściej to tylko taka moja wymówka dla własnego lenistwa i braku odwagi.

Nie wiem czy to nie moja nadinterpretacja ale zdaje mi się
że w chmurze do 3 minuty filmiku ukazuje się strzałka skierowana na Martina jakby to był jakiś znak od Boga" Słuchajcie tego gościa on dobrze mówi".

Kto wie, może to jest strzałka, którą Bóg chciał powiedzieć: "patrzcie w co ten głupek jest ubrany, ale żal".

Ja też myślę, że należy marzyć. To nadaje sens życiu i pokazuje właśnie kim naprawdę jesteś. Chociaż największe marzenie chrześcijanina to chyba powinno być ogólnie bycie jak najbliżej Jezusa i Boga. Ja mam takie marzenie. Poza tym, chciałbym mieć z życia sporo radości. Uszczęśliwić moją żonę i dzieci. Oraz dobrze wychować te dzieci. Pomniejszych marzeń w ogóle nie mam jakoś.