Super:)

Jak się u mnie okazało, umiejętności, to że wiem, że dobrze robię robotę i że robię coś dobrego bierze się ze światopoglądu, w którym Bóg jest bardzo ważny. Dla mnie ten odcinek okazał się być bardzo ważny, bo podsunął bardzo ciekawe wnioski.

Mi, oprócz Boga, poczucie własnej wartości dają także inni ludzie i to, że wiem, że robię coś dobrego dla innych i przy okazji też dla siebie.

@@dzienkobiet1815 "Najgorsze jest to że z boku widać wyraźnie gdzie ich ta drogą zaprowadzi, ale ty nie jesteś w stanie nic z tym zrobić, może tylko z żalem obserwować".

Dokładnie — jeszcze dopowiem, że to była grupa quazi-chrześcijańska, a kolega bardzo dobrze znał Biblię i wierzył "po biblijnemu". Jednak ta wiedza nie ustrzegła go przed tzw. zwiedzeniem...

Hej Wojtku. To prawda, życie pewnie byłoby często mniej przyjemne, ale łatwiejsze gdybyśmy wszyscy mówili tylko prawdę, a nie kazali się domyślać.

Przykro że twój kolega tak zrobił, może jeszcze kiedyś przyjdzie czas że będzie chciał odbudować relacje. A może czeka aż to ty się odezwiesz, kto wie? Hehe pewnie i tak się nie przyzna, że miałeś rację, bo to by wymagało dużo odwagi i pokory. Mało kto ma te obie cechy w takich sytuacjach.

To jest bardzo frustrujące, że najczęściej nie jesteśmy w stanie ludzi przekonać do pewnych rzeczy, dopóki sami do tego nie dojdą. Najgorsze jest to że z boku widać wyraźnie gdzie ich ta drogą zaprowadzi, ale ty nie jesteś w stanie nic z tym zrobić, może tylko z żalem obserwować.

Bardzo ważny odcinek, dziewczyny! O ile lepiej by nam się żyło, gdybyśmy potrafili być szczerzy w relacjach, a nie tylko mówić miłe rzeczy i oczekiwać tych miłych rzeczy od innych 😀 

Miałem taką sytuację z kolegą, który nagle zerwał kontakt. Przestał odbierać telefony i odpisywać na wiadomości, w ogóle nul, jakby mnie nie znał. Chyba po roku dowiedziałem się, że mój inny kolega zna tego pierwszego gościa. Postanowiłem więc zapytać go o niego.

Co się okazało? Ten pierwszy kolega obraził się na mnie, bo powiedziałem mu moje niepochlebne zdanie na temat pewnej grupy, do której wtedy należał (miała ona znajomiona sekty). Koniec końców kolega przejechał na oczy i opuścił grupę ale przypłacił to zdrowiem. Mimo tego, nadal się do mnie nie odzywa, a przed tą całą sytuacją kumplowaliśmy się jakieś 5 lat...

Dzięki za komentarz. To zachęcające, ze ktoś słucha i jeszcze jest pożyteczne:)

Hej! Dzięki wielkie za ten odcinek. Niby taki oklepany temat, a jednak bardzo mi się przydało Was posłuchać. Szczególnie dzięki Karolina za to co powiedziałaś o Bogu- że nie ma drogi na skróty, nie ma instrukcji. Znów niby to wiem, ale ciągle się łudzę i szukam przepisów zamiast próbować. Żyjąc w świecie gdzie na wszystko są instrukcje i to coraz to krótsze, ciężko jest odnaleźć swoją drogę i cieszyć się właśnie tym, że nie ma nigdzie "mapy" i wyjaśnień, że to tylko moja droga. Jeszcze raz dzięki i czekam na kolejne ciekawe tematy ;)

Nie zabije, wspaniałe ćwiczenie asertywności, Krysia:)

Hahaha syndrom Dominiki, jak to zjawisko jeszcze nie ma nazwy, to ja proponuję właśnie tą! :D
Czyli pewność siebie też masz opartą na Bogu? Pamiętasz co cię "budowało" zanim zostałaś chrześcijanką?

Krysia, to chyba najważniejsze żeby nad sobą ciągle pracować i nie zrażać się porażkami. Dzięki za komentarz :)

Czesc Piekne i Madre! Jestem chrzescijanka od bardzo welu lat, ale wciaz siedzi we mnie "pleaser", od urodzenia. Troche syndrom Dominiki ;). Asertywnosc wymaga odwagi, jakby obnazenia sie...oj! Dzieki za temat. Pracujemy nad soba dalej. :D
ps. Karola, rzeczywiscie blado Ci w rozowym. :D Nie zabij! Kocham Cie!