Każdy człowiek ma jakieś racjonalne lub nieracjonalne lęki (chyba że jest szalony). Jednak pomimo posiadania tych leków czy obaw nie powinniśmy się im poddawać i pozwalać, żeby determinowały nasze postępowanie. Ja też mam swoje lęki i obawy, ale nie daję im rządzić swoim życiem. To znaczy często pomimo różnych obaw czy lęków działam i robię potencjalnie ryzykowane rzeczy. I to polecam, przynajmniej w jakiś granicach rozsądku. Ogólnie życie bez ryzyka i przygód jest zwyczajnie nudne (co nie znaczy że zachęcam zawsze do głupiego ryzykowania). Swoją drogą w ten sposób można też pokazać swoje zaufanie do Boga i siłę swojej wiary - nie poddając się strachowi i dalej krocząc pewną "ścieżką", która się przed nami w życiu otwiera. Bóg nagradzał odważnych, a silna wiara jest w Biblii pokazana jako coś pozytywnego. Poza tym, nadopiekuńczość przeszkadza ludziom w uczeniu się, rozwoju i odnalezieniu swojej drogi w życiu. A myślenie i skupianie się za bardzo na negatywnych możliwościach sprawi, że popadniecie w jakiś choroby psychiczne, albo zaczniecie trzymać ludzi w klatkach, dla ich bezpieczeństwa, itp.