240. Jak ma na imię Bóg?
O tym jakie Bóg ma imiona i w jakim języku i co one znaczą i po co są. Część pierwsza (druga będzie jutro!)
Poprzedni odcinek:
Następny odcinek:
Poprzedni odcinek:
Następny odcinek:
Dyskusja
Oto dzieje niebios i ziemi w czasie ich stwarzania, w dniu, w którym Jehowa Bóg uczynił ziemię i niebo.
Bóg zawsze przedstawiał się z Imienia kiedy nawiązywał kontakt z osoba którą wybrał do realizowania swego planu ..JEHOWA Imię własne Boga (Iz 42:8; 54:5). Co prawda w Piśmie Świętym bywa On określany takimi tytułami, jak „Bóg”, „Pan Wszechwładny”, „Stwórca”, „Ojciec”, „Wszechmocny” czy „Najwyższy”, ale Jego tożsamość, osobowość i przymioty w pełni wyraża tylko Jego osobiste imię (Ps 83:18).Przesąd zabraniający wymawiania imienia Bożego. Wśród Żydów pojawił się przesąd, że wymawianie imienia Bożego (zapisywanego w postaci tetragramu) jest grzechem. Nie wiadomo, co się do tego przyczyniło. Zdaniem niektórych uznano, że imię to jest zbyt święte, by wypowiadały je niedoskonałe usta. Jednakże z Pism Hebrajskich w żaden sposób nie wynika, jakoby prawdziwi słudzy Boga obawiali się wymawiać Jego imię. Pozabiblijne dokumenty hebrajskie, np. „listy z Lakisz”, dowodzą, że pod koniec VII w. p.n.e. w Palestynie imię to było używane w codziennej korespondencji.Według innych chodziło o to, by imienia tego nie znały — i przypadkiem nie nadużywały — narody nieżydowskie. Ale przecież sam Jehowa powiedział, że Jego imię ma być ‛oznajmiane po całej ziemi’ (Wj 9:16; por. 1Kn 16:23, 24; Ps 113:3; Mal 1:11, 14), by poznali je nawet Jego wrogowie (Iz 64:2). I było ono znane oraz używane przez narody pogańskie zarówno przed naszą erą, jak i w pierwszych stuleciach naszej ery (The Jewish Encyclopedia, 1976, t. XII, s. 119). Istnieje też pogląd, że niewymawianie tego imienia miało zapobiec posługiwaniu się nim w obrzędach magicznych. Jeśli faktycznie tak było, to rozumowano błędnie, gdyż im bardziej tajemnicze stawało się imię Jehowa z powodu nieużywania go, tym bardziej mogło się nadawać do praktyk magicznych.Jaka jest poprawna wymowa imienia Bożego?W drugiej połowie I tysiąclecia n.e. żydowscy uczeni wprowadzili system znaków, które wskazywały, jakie samogłoski należy dodać podczas czytania spółgłoskowego tekstu hebrajskiego. Ale jeśli chodzi o imię Boże, nie umieścili właściwych znaków samogłoskowych, lecz takie, które miały przypominać czytelnikowi, że ma powiedzieć ʼAdonáj („Pan Wszechwładny”) lub ʼElohím („Bóg”).W Kodeksie leningradzkim (B 19A), pochodzącym z XI w. n.e., znaki samogłoskowe w tetragramie każą odczytywać go Jehwáh, Jehwíh i Jehowáh. W tekście masoreckim opracowanym przez C. D. Ginsburga tworzą formę Jehowáh (Rdz 3:14, przyp. w NW). Hebraiści zazwyczaj preferują wymowę „Jahwe”. Zaznaczają, że skrócona forma tego imienia brzmi Jah, np. w Psalmie 89:8 i zwrocie halelu-Jáh („wysławiajcie Jah”) (Ps 104:35; 150:1, 6), i że od formy „Jahwe” da się utworzyć cząstki Jehò, Jo, Jah i Jáhu, występujące w hebrajskiej pisowni imion Jehoszafat, Joszafat, Szefatiasz i innych. Również wymowa greckich transliteracji imienia Bożego dokonanych przez pisarzy wczesnochrześcijańskich, np. Iabé czy Iaoué, przypomina formę „Jahwe”. Niemniej nie wszyscy uczeni są zgodni w tej kwestii — niektórzy uważają za poprawne jeszcze inne formy, takie jak „Jahuwa”, Ponieważ nie można z całą pewnością ustalić, jak brzmi oryginalna wymowa, wydaje się, iż nie ma powodu rezygnować ze znanej od dawna w języku polskim formy „Jehowa” na rzecz którejś z wyżej wspomnianych. Gdyby zdecydować się na taką zmianę, wówczas należałoby konsekwentnie zmienić pisownię i wymowę mnóstwa innych imion znajdujących się w Piśmie Świętym: Jeremiasz na Jirmejáh, Izajasz na Jeszaʽjáhu, a Jezus na Jehoszúaʽ (po hebr.) albo na Iesoús (po gr.). Celem słów jest przekazywanie myśli; w języku polskim imię Jehowa skutecznie przekazuje myśl, że chodzi o prawdziwego Boga.„Jahua” lub „Jehua”.
ale kilka rzeczy sie nie zgadza...
wiec nie wiem czy sam nie doczytałeś czy też chcesz wprowadzić umyślnie innych w błąd...
14:01 "nie zdradziłem innym swojego imienia"- nie ma takich słów w Biblii ani takiej sytuacji nie było
14:06 Mojzesz sie go nie zapytal kto ty jestes - tylko sam Bóg siebie przedstawił- natomiast Mojzesz spytal o wskazowki co ma powiedzieć do Izraelitów - wyjscia 3:1-15 szczegolnie werset 15
nie mogl nie powiedziec swojego imienia Bo np Abraham znał imię Boga-
rodzaju 12:7 13:18 15:5-8
14:22 ehyeh aszer ehyeh - i to nie znaczy jestem ktory jestem - masło maślane masłem smarowane- tylko czas przyszły- będę kim będę
tłumacze z hebrajskiego poszli na łatwizne i sobie przetłumaczyli ehyeh aszer ehyeh w tym miejscu na jestem ktory jestem, natomiast w innych miejscach np Jozuego 1:5 albo 3:7 będę który bede- poprawnie.
14:31 jak widać nie jest stuprocentowo dobre tłumaczeniee :)
14:35 no nie wiadomo.... mozemy se teraz dać spokoj bo nie wiadomo i tyle.... a niektórzy mogą pójść za radą Przysłow 2:4,5 i zacząć kopać i szukać i wtedy zrozumieją o co chodzi- ale jak sie nie chce to nie chce- nie ma nato rady...
14:45.. kombinuj kombinuj...... hehehe
w zasadzie to wiele rzeczy sie tu nie zgadza....a tylko napisałem na temat 1 minuty tego "przemówienia"
moja propozycja brzmi- przeczytaj Biblię od deski do deski a wtedy zrozumiesz całość- ta księga ma to do siebie żeby ją zrozumieć trzeba ją przeczytać...
nie po to dane jest imie Jeszu
a tym samym wycofane z pierwszego planu imie JHVH
zeby ludki sobie urzywali do magii czy takieg tam.
bo w czasie ST poslugiwano sie magia, w NT jest dla zmiany myslenia dla milosci, nie mylić z kochaniem.
ps.
(bo Je Z.U.S. to jakos nie bardzo ;)
Aaa, o to chodzi.
No już rozumiem teraz. Tylko pewnie nikt inny nie zrozumie...
Ale o co chodzi z tym "żydkiem" to ja dalej nie jestem pewny. Jakaś figura retoryczna, to widzę, ale nie mam pojęcia jaka. Pewnie dlatego, że jest po trzeciej w nocy, a ja drugą część gadaniny właśnie puściłem w świat.
W meilu zapytałem sie o imię, a Ty odpowiedziales, tu
Tez dobrze, bo to częste pytanie.
Nie czekałem ;) długo i doczekaliśmy sie.
Ot i już.
Czy uzupelnilem wypowiedz?
Ps. To naprowadzi, hyba.
Wczoraj wysłałem meil, pisząc do Ciebie "o żydku Jeszu"
Czy wszystko jasne? ;)
Niestety prawdopodobnie d4r3q, wyniósł te informacje od Henryka Kubika ze zbawienie.com mocno zagubionego człowieka który szerzy bzdurne "nauki".
A co do odcinka jak dla mnie ciekawy i czekam na cześć drugą :)
Nie mam pojęcia skąd te rzeczy wziąłeś, ale są w najlepszym wypadku bardzo nieścisłe.
Owszem, hebrajski się zmieniał w czasie, jak każdy język, ale od czasów dużo przed Babilonem hebrajski był już w tej postaci w jakiej jest w dzisiejszej biblii. Popatrz na daty: uprowadzenie do Babilonu to 6 wiek przed naszą erą. A Septuagintę zaczęto tłumaczyć gdzieś w 3 wieku. A skończono jeszcze później, więc widać, że tłumaczono już z "normalnego" hebrajskiego, żadne tam paleo.
Poza tym pomyliłeś język z alfabetem. Określenie "paleo-hebrajski" dotyczy pisma, nie języka. Fakt, zapisywano najpierw pismem fenickim, który sobie przerobili na paleo-hebrajski, a potem z aramejskiego alfabetu przejęto to co jest dzisiaj.
To co nie mówisz nie trzyma się w ogóle kupy, nawet jak się daty pominie: gdyby rzeczywiście stary hebrajski był podobny do greckiego to po co by w ogóle tłumaczono go na grecki? Przecież każdy Grek by rozumiał co jest napisane w oryginale.
Poza tym w jaki sposób ten "podobny do greckiego język" z roku 132 p.n.e. miałby w ciągu wieku się zmienić w absolutnie niepodobny język z czasów Jezusa?
Swavek - może coś przegapiłem, ale ja nie wiem w ogóle o czym ty mówisz. O co chodzi?
Septuaginta była spisana z paleo-hebrajskiego bardzo różniącego się od dzisiejszego hebrajskiego.Współczesny hebrajski to w rzeczywistości aramejski który żydzi zaadoptowali podczas niewoli babilońskiej. Paleo-hebrajski jest podobny do greckiego i wychodzi na to że ST nie był spisany we współczesnym hebrajskim.
Wystarczy poszukać i zbadać samemu.
dzieqje, ze odpowiedziałeś, w zasadzie na sens mego pytania,
na treść to już nie bo nie przyszło mi do głowy traktowanie Ojca jako Urzędnika, oschłego i niezbyt zainteresowanego natrętnym petentem.
Ale to nie o to...
Myslę, że to przez Twoje otoczenie prosto z polski i te czeste drwiny z kk.
Jak mówiłeś masz Ducha Świętego to chyba nie on doradza te drwiny czy uszczypliwości? Przeciez tak jak ja , ty i katolicy nie jesteśmy doskonali, mów wprost nie chowaj się za dodawanymi słowami czy onomatopoeia-mi, czy jak to się pisze po pl.
ŻEby nie bylo czytam Biblie i podążam za tym co zrozumiem więc mnie to bezpośrednio nie dotykasz uwagami o kk, ale wiesz jak jest.
Jestśmy Swiatkami nie samych siebie.
Chyba napisałem to co myślę czytelnie, może nie klarownie.
A we wcześniejszym poście przez service ....al.com ujolem to dosłownej ;)
Pozdrawiam
Swav3k
Od końca: Septuaginta jest greckim tłumaczeniem. Masoreci kopiowali z hebrajskiego oryginału.
"JHWH" nie wprowadzili Masoreci, oni w ogóle niczego nie wprowadzali. Brzydko ich o to posądzać, zważywszy, że ich głównym, naczelnym, priorytetowym założeniem była wierność w kopiowaniu. To był absolutny priorytet, i żeby niczego nie zmienić mieli kupę zasad tak skrupulatnych, że wręcz absurdalnych.
Zresztą im się to zaskakująco dobrze udało, co zwoje znad Morza Martwego potwierdziły. Te nadmorskie zwoje są przecież z czasów znacznie przez Masoretami przecież.
JHWH pochodzi zdecydowanie i wyraźnie od czasownika "być". Sam kontekst pojawienia się słowa w tekście mówi zresztą to samo wprost.
Co do "el" i "al" - Grabix ma technicznie rację, "al" w arabskim znaczy - "the". Ale wcale to nie takie proste jak z pozoru wygląda.
Jak się porówna słowa: Eloh/Elohim (hebrajski), Elaha (aramejski), Alaha (syryjski), Allah (arabski) to widać wyraźnie, że to jedno i to samo słowo, które się zmienia w blisko spokrewnionych ze sobą językach. Bardziej do mnie przemawia, że "e" przeszło w "a" niż że w arabskim pojawiło nagle kompletnie inne słowo oznaczające Boga niż wszędzie dookoła.
Czy Bóg w ogóle oznajmił swoje imię? przecież Boga nikt nigdy nie widział J1:18. J17:6
A JHWH hebrajski zapis "jestem który jestem" nie jest imieniem.
JEHOVAH - JE, HOVAH = ruina, burzyciel.
Poza tym to masoreci wprowadzili tetragram do biblii w latach 700-1000 n.e , wcześniejsza septuaginta nie posiadała tetragramu po grecku.
O co chodzi z tym, że to część pierwsza? A druga za tydzień?
Nie powiedział Martin, że słowo "el" ma ogólnie mniej więcej takie zastosowanie jak polskie "bóg" - w sensie jakieś byt - najlepiej niematerialny - który ma jakąś tam władzę, żeby było sens go jakoś czcić i wtedy może ci jakoś pomoże. Wtedy ma sens to określenie "najwyższy bóg" - w sensie, że jest najwyższy ze wszystkich tego rodzaju bytów, które ludzie czczą.
Martin raczej błędnie łączy słowo "el" z przedrostkiem "al-" w imieniu Allah. Z tego co mi wiadomo jest to popularny przedrostek. Słyszałem, że znaczy znaczy tyle co angielskie "the", ale nie ogarniam trochę, bo ten sam przedrostek występuje w słowach arabskiego pochodzenia, takich jak: alchemia i alkohol. Więc nie wiem, czy można to tłumaczyć jako "the"? Jeszcze w odniesieniu do dziedziny wiedzy, to może... ale substancja?