Rano, chyba gdym wyszła z autobusu w Kobierzynie w Krakowie i szłam na oddział dzienny, przypomniało mi się, że w Biblii jednak jest o, jak ja to nazwałam, dbaniu o siebie i o innych zarazem, a nie tylko o innych, a o resztę Bóg się zatroszczy, jak mu zaufamy.
To jak się ma do tego przykazanie o miłości Boga i bliźniego, gdzie w drugiej części jest "kochaj bliźniego swego jak siebie samego" ?
Przecież gdybyśmy choćby nie dbali o swoje zdrowie czy o podstawowe sprawy i to, żebyśmy żyli to jak niby mielibyśmy pomagać innym ? Gdybyśmy nie żyli to nie moglibyśmy dbać też o innych.

Krawiec - gratulacje. Fajnie, że twój stosunek do Boga chrześcijańskiego się "wyregulował", bo od razu mówisz inaczej. Fajnie się ciebie słuchało na tych nieszporach. Pozdrawiam.:)

Hehe, no to jeszcze jeden przykład że nawet z głupoty i prostactwa Bóg może uleczyć, bo ty wydajesz się być wyleczonym z tychże przypadłości, o ile takowe faktycznie istniały aż w takiej formie jak to opisałeś.

.A tak na serio to myślę, że pan przesadzasz, i że jest dużo lepiej niźli to przedstawiłeś w poście powyżej. :) Dzwoń do Martina na nieszpory a my będziem słuchać i podziwiać ;)

I pozdrawiam też innych dzwoniących i samego prowadzącego.

A jak ja mam się pozbyć tej dumy z palców? Seryjka się pytam, bo mnie to ciekawi.
Ogólnie fajne Nieszpory, mi dały dużo do myślenia i chyba zmienię podejście do samego siebie. A no i odcinek poleciłem już znajomym. Jestem ciekaw czy przesłuchali...

A ja się nie odwołam do treści, tylko się zapytam: czy tylko mnie odcinek od ok 60 minuty się psuje?

Nie wiem jak innym Wojtku, ale u mnie działa cacy (ściągałem video na dysk).

Ale proszę zauważyć, że jeśli chodzi o etos rycerski to jednym z kluczowych jego elementów była też pewnego rodzaju żądza sławy. Wszakże rycerze wiele podróżowali po Europie, zyskiwali szacunek respekt i sławę na polach bitew np. nasz Zawisza Czarny. A co do pojedynków i pojedynkowania się to z tego co się orientuje było to niezwykle modne we Francji, Anglii czy też w USA, więc nie jest to "typowo polskie wymachiwanie szabelką". Naszej szlachcie z XVIII wieku można zarzucić warcholstwo itp. ale w kwestii pojedynków to zachód też był ciekawy.

Padło pytanie o honor. Zawsze myślałem ,że ma to wydzwięk jednak pozytywny. Człowiek honorowy to człowiek słowny na którym można polegać. Jest to człowiek odpowiedzialny, być może z pewną pozą i napompowaną dumą. Jest to człowiek uczciwy. Człowiek honorowy nie stgawia swojego ja na pierwszym miejscu , liczą się dla niego zasady. Skrajnym przypadkiem honoru były zbiorowe samobójstwa Japończyków podczas 2 wojny w sytuacji nieuchronnej kapitulacji aby się nie poddać.

@9, @10, nie zgadzam się z wami do końca. Honor jest LANSOWANY jako coś pozytywnego. Jednak w rzeczywistości to silny środek wywierania nacisku społecznego. Honor to sztuczna wartość, którą się traci, kiedy nie postępujesz według pewnych zasad. Problem w tym, że pojęcie honoru samo w sobie nie definiuje co to mają być za zasady. Te zasady określa społeczność, w której żyjesz. To może być nie-kopanie leżącego, ale może to być również obicie ryja temu kto kibicuje innej drużynie. Więc przez wieki koncepcja honoru była używana do manipulowania ludźmi. I raz ten honor może być w porządku a raz być czymś okropnym.

Nie mam urazy, po prostu są różne definicje.
Definicja krawca honoru (honor = nie kopać po jajach) mi się podoba bardzo. Taki z książek Karola Maya, taki z książek Winnetou.

Ja szczerze mówiąc nie rozumiałem Cię Martinie jak słuchałem nagrania - też mam definicję honoru jak Krawiec. Dopiero gdzieś tam dalej wychodziło, jak Ty pojmujesz honor - czyli zupełnie inaczej.
Ale dzięki temu wytworzyła się dyskusja, bo jakby od początku znali Twoją definicję honoru, to pewnie mało kto by podjął temat, bo większość by się z Tobą zgadzała :D