Fajnie...podoba mi się :)

i to także :)
Cisza

Spokojna jestem w ciszy. - Nie chcę myśleć więcej

- co mną jest gdzieś odeszło w jakimś tajnym celu -

Patrzę w ogród zamkowy na róż sto tysięcy

marząc o przetowłosym mych wdzięków minstrelu.

Staję cicho wśród bytu. - Próżnię mam za czołem

w woni ziela usypia się krwi mojej tętno...

Bezczucie w szarej płachcie za królewskim stołem

siadło - i będę dzisiaj nieżywą i piękną. -

Lecz znam czary i wróci wśród serca uderzeń

dusza moja namiętna jako skrzypek blady -

królowa burz wiosennych i bolesnych wierzeń

Niechaj mi zajrzy w oczy książę mej ballady...

Pawlikowska-Jasnorzewska Maria

O dzięki!
Bardzo mi się podoba! Nie znałem ... Ale dobrze, że poznałem.

Kolejny odcinek ma być o tym czym powinniśmy się jako chrześcijanie zajmować czy jeszcze więcej o tym jak szukać?

Zrób o czym uważasz, że należy, ale zrób. Dobrze się słucha, trafia do mnie to co mówisz :)

No, fajnie, że napisałeś - bo nie zrobił bym nic - bo dla kogo?
To do usłyszenia.

!...

....bo gra w każdym z nas...te twoje ostatnie sekundy...uświadomiły mi, że istnieje jeszcze jeden rodzaj ciszy i to na pewno nie tylko u mnie. Zaryzykuję i powiem nawet, że czasami u każdego z nas będącymi tylko przechodniami na tej ziemi. "A cisza owa może być tak wielka, że nie słychać jej wcale..." Dzięki za Labirynt od którego trudno będzie mi Odwyk – nąć
i całkiem możliwe, że wpadnę w kolejny nawyk na Twoim odwykowym podwórku. Tak trzymaj, labiryntuj i nie odwykaj. AMEN -:))