Arabowie wydali na świat pisarzy i wynalazców a nawet rozpowszechnili cyfry arabskie (choć wymyślone w Indiach) - ale głównie PRZED powstaniem islamu.

Być może poznałem zbyt mało przypadków ale w UK ekskluzywną grupę wśród muzułmanów stanowią Irańczycy, czyli szyici. Spośród nich istnieje spory odsetek naukowców i inżynierów, wykształconych jeszcze w Iranie, przed emigracją.

Dobrze wiedzieć. Ponoć szyici faktycznie bardziej zaawansowani społecznie, ale no niestety nie znam ani jednego.

To, że istnieją naukowcy czy inżynierowie wykształceni nie na Zachodzie, tylko w kraju muzułmańskim, to jest dla mnie trochę zaskoczenie. Chętnie bym poznał szczegóły.

Miałem okazję się zapoznać z tym, jak wygląda nauka na katolickim KUL-u, i nie wygląda dobrze, a klimat ten sam: powtarzanie, kopiowanie, posłuszeństwo, nie ma miejsca na inicjatywę, samodzielność, kreatywność. No czyli żywcem Islam, przynajmniej ten, który zdążyłem poznać.

Więc się spodziewam, że pewnie w krajach muzułmańskich poziom uniwersytetów i styl nauki będzie podobny. No ale tylko zgaduję. Więc jak tylko będę miał okazję to chętnie pogadam, posłucham, wybadam, bo mnie temat interesuje.

Jak ktoś ma inne doświadczenia, to zachęcam do pisania w komentarzu.

Innym ciekawym zjawiskiem jest Bośnia i Hercegowina. Tam islam rozwinął się wśród mieszczaństwa - Turcy, w zamian za konwersję, oferowali bośniackiej elicie korzyści polityczni-gospodarcze. Jednocześnie chłopstwo pozostało sobie przy prawosławia lub katolicyzmu (dziś jego potomkowie to bośniaccy Serbowie i Chorwaci). Boszniacy (bośniaccy muzułmanie) nie pielęgnują tak niewolniczej postawy, jak Arabowie. I pewnie - oprócz pomocy zagranicznej - był to czynnik, który sprawił, że wczasie krwawego rozpadu Jugosławii stolica Bośni (Sarajewo) nie została zdobyta przez Serbów.

Baaardzo fajne refleksje - pomogły mi lepiej zrozumieć niemożność mentalnego porozumienia się z muzułmanami, gdy byłem w Londynie i próbowałem z wieloma gadać o tym i tamtym. Się nie dało i już. Co do osiągnięć nauki arabskiej w dawnych czasach, to też nie takie proste i chyba nie kończy się to gwałtownie z pojawieniem się islamu, tylko pewnie wygasało to przez stulecia. Jeszcze w połowie drogi do teraz (VII a XXI w), można popatrzeć np. na Alhambrę z XIII wieku (tiny.pl i porównać ją z ówczesną architekturą u nas, czy nawet w Niemczech - prawie, że przepaść. Martin, masz nie tak niedaleko:) A do dziś(!) nikt nie potrafi wykonać tak dobrej stali, jaką była stal damasceńska, wytwarzana X-XVI w. (nazwa stali od Damaszku, a stal ma w strukturze nanorurki!). Zbliżono się jedynie do jej jakości. Ale prawdziwą(!) dla mnie zagadką jest powstanie sufizmu na bazie islamu. To chciałbym, żeby mi ktoś wytłumaczył, jak to się stało, jak to w ogóle było możliwe?

A tak, Alhambra to koło mnie. Zresztą i parę kroków stąd, w Zafarraya, są ruiny czegoś dużego co Arabowie zbudowali setki lat temu. Zabytek, a prawie nikt o tym nie wie, dzieci sobie grają. Robi wrażenie, nawet jako ruiny. O, Arabowie znali się na tym co robili!

A troszkę podobna historia co z kulturą japońską. Samurajowie i Muzułmanie, chociaż na dwóch końcach świata to i jedni i drudzy zdyscyplinowani, ceniący walory duchowe a nie tylko materialne, stawiający grupę ponad indywidualizmem, nawet słowo "samurai" znaczy praktycznie to samo co "islam"! W wielu dziedzinach osiągnęli tak samo rzemieślniczą doskonałość, którą do dzisiaj podziwiamy.

I obie kultury górowały nad chrześcijańską Europą średniowiecza, kiedy ta była trzymana mocną ręką przez ówczesny Kościół. I obie zostały zupełnie zdominowane, kiedy ta Europa wyszła w końcu spod ręki Kościoła i zaczęła faktycznie "czynić sobie ziemię poddaną" a podstawą myślenia stał się indywidualizm i wolność oparte na Biblii. Ciekawe to.

Sufizm? A tak, przedziwna sprawa. Trudno mi to sobie wyobrazić w ogóle. Jak kiedyś w życiu kogoś takiego spotkam, to opowiem. Albo może ktoś już spotkał? Niech opowie!

Nauka rozwinęła się wśród Arabów dopiero PO przyjęciu islamu. Wcześniej w większości zajmowali się handlem, napadami i tworzeniem poezji na terenach półwyspu arabskiego, swoją drogą przedmuzułmańska poezja arabska jest do teraz uznawana przez nich za idealną.
A sam islam był bardzo pronaukowy i pod jego wpływem rozwinęły się różne nauki np astronomia (jakoś trzeba było określać kierunek modlitwy gdy się podbiło kawał świata i było daleko do Mekki), różne nauki filologiczne (język Koranu z czasem stawał się coraz bardziej archaiczny).

Różnicę robi też jeszcze podział na miasto i wieś. W Polsce inaczej świat widzi katolik kształtowany przez stereotypowego wiejskiego plebana, a inaczej katolik-mieszczuch chodzący na rekolekcje do krajowych, światlejszych "gwiazd" duszpasterstwa, nabożeństwa ekumeniczne czy na inne oazy.
W islamie musi być podobnie, choć w nieco innych proporcjach.

Tak mi się też wydaje. Tylko nie jestem pewny, czy tam w ogóle istnieje coś takiego jak "miastowy islam". Za rok opowiem, bo pewnie będę miał okazję się przekonać.

A tą siłę to czym się według ciebie mierzy?