Czy wiesz jak nazywano pierwszych chrześcijan? To nazwą wcale nie było "chrześcijanie". Chrześcijanami uczniów Jezusa nazwano dopiero w Antiochii, a przecież działali już wcześniej wiele lat.
Wcześniejszą nazwą była "droga". I to określenie warto poznać, bo pasuje do nauki Jezusa lepiej niż "chrześcijaństwo". Zwłaszcza w tych czasach. Może by do tej nazwy wrócić?
Dla lepszej ilustracji odcinka o drodze wsiadłem na rower, wziąłem mikrof i przejechałem 40 kilometrów. Teraz przynajmniej jest na co popatrzeć w trakcie słuchania.
To nieistotne w kontekście odcinka, ale w starożytnym Rzymie słowo dyktator miało konkretne znaczenie i nie chodziło w nim o cezarów.
Co czytałeś - Swetoniusz, Krawczuk?
O nie nie, nawet nie zaczynam tego tematu. Jak wejdziemy w dyskusje o Rzymie, to już nigdy nie wyjdziemy. Skupmy się lepiej na drodze.
40 kilometrów w 45 minut? To jak szybko Ty żeś tym rowerem zap... jechał?
Hehe, no nie, 40 km to cała wycieczka była. Nagranie to tylko część, mniej niż połowa całej drogi. No musiałem trochę dłużej pojeździć.
Zlitowałbyś się i zrobił lustrzane odbicie, bałem się cały czas że coś w Ciebie wjedzie :) A odcinek ciekawy, chociaż żałuję że wyciąłeś fragment o Rzymie, bo to bardzo ciekawe, szkoda że w formule programu Ci się nie mieści.
Myślałem se czasem co jeszcze prócz tego co było tu powiedziane powstrzymuje ludzi przed życiem z Bogiem. Bo są właśnie też osoby tzw. Chrześcijanie teoretycy którzy mogą znać Biblię, wierzyć jej i rozumieć że jest to droga, a jednak coś ich powstrzymuje.
Może np. przywiązanie do jakiegoś nałogu który kłóci się z byciem chrześcijaninem ? I nawet nie do końca szczera chęć zerwania z nim.
Albo kojarzy mi się jeszcze taka sytuacja jak wlazłem kiedyś na dość wysoką ścianę wspinaczkową, miałem zaczepioną taką automatyczną linę która opuszczała cię pomału gdy zaczynało się spadać.
Jednak po wejściu na górę nie byłem w stanie się puścić i zszedłem sobie normalnie. Dopiero za drugim razem po rozmowie z instruktorem nabrałem zaufania do tego mechanizmu i odważyłem się zaryzykować.
Nie wiem w sumie skąd u mnie takie przeświadczenie o nieodwracalności tej sytuacji, jak gdyby wejście na tę drogę już uniemożliwiało zawrócenie z niej. Jak wejście na karuzele, jeśli A to i B i C. Już sam chrzest kojarzy mi się z samobójstwem! woda jako ziemia w której się zatapiamy by po chwili zmartwychwstać jako nowy człowiek należący już do Jezusa. Jak ślub, z którego nie można od tak sobie zrezygnować.
Bardzo fajny odcinek, uwielbiam format, tylko trochę wyżej kadr, bo czasami widać tylko asfalt i rower. Ja to bym oglądał każdy odcinek gdyby był nagrywany ma rowerze z widoczkami. No i godzina sensownego gadania z głowy, w trakcie jazdy, bez ciągłych cięć jest imponująca.
W tym odcinku - ostatnim złożonym na emerytowanym procesorze - dużo i praktycznie na temat tego co się dzieje, kiedy ktoś ci wyrządzi niesprawiedliwość, co się może dziać, i co z tego wynika. O sprawiedliwości, zemście, Biblii i życiu. W tym odcinku dużo mówi też Becia.
Wielu prowadzących, wielu słuchaczy i wiele historii z życia. Odcinek fajny, bo Martin nie przeszkadza.
Cesacjonizm - tak się nazywa pogląd, że ponadnaturalne rzeczy związane z Duchem Świętym, które miały miejsce w czasach Jezusa i w pierwszym kościele, dzisiaj się skończyły. Ten pogląd jest bardziej popularny niż się wydaje. Ludzie uważają, że Bóg odwołał cuda, znaki, proroctwa, uzdrowienia i poza sporadycznymi przypadkami, są dziś niepotrzebne.
Czy to prawda? Czy Biblia się z tym zgadza? Czy Jezus się nam faktycznie skończył, i to zaraz w pierwszym wieku?
Ja myślę, że jest inny powód niż Biblia, dużo ciekawszy i bardziej niepokojący, że taki pogląd się w ogóle pojawił i że jest popularny.
Jestem pewny, że to moje wyjaśnienie wielu osobom się nie spodoba. Mi też się nie podoba. Ale pokażcie mi, że nie mam racji.
