Posłuszeństwo wobec władzy stanowiło(czasami nadal mam rozterkę) dla mnie spory problem do zrozumienia. Wiem co jest napisane na ten temat w Biblii i przeczytałem to wielokrotnie ale wciąż nie mam pełnego zrozumienia bo jakaś część mnie się jednak buntuje przed takim całkowitym posłuszeństwem wobec władzy. Trąci mi to takim marionetkowym bałwochwalstwem.
Wyobrażam sobie, że mieszkam w jakimś państwie totalitarnym (3 Rzesza, ZSRR, Chiny itd.) i wiem, że nie byłbym posłuszny władzy widząc co się dzieje i jakie plugastwa przechodzą przez jej totalitarne łapska.
Myślę, że w taki prosty sposób najbardziej przemawia do mnie takie podejście: Możemy być posłuszni władzy do póki nie namawia nas do grzechu!

P.S.
Kiedy ja byłem na kwarantannie to pan policjant, który do mnie przyjeżdżał był bardzo miły i to pytanie jak się mam to zadawał nie jak urzędnik tylko właśnie jak człowiek.

O, a dobry pomysł! Gdyby się tylko dało to bym nawet tak zrobił. Warto chwalić ludzi za fajne, ludzkie podejście.

Skoro policjanci byli tacy mili to może napisz na nich pochwałe? :P

No tak, zauważyłem już po nagraniu, że pomyliłem nazwy. Często mi się te dwie mylą.
Oczywiście, to druga księga królewska była.

To była druga księga królewska a nie kronik, taka mała korekta ;-) ale też pierwszy rozdział

Biblia też mówi,oddawaj Bogu co boskie, cesarzowi to co cesarskie

Odnośnie Belzebuba trafiłem kiedyś na ciekawą informacje: "Od tysięcy lat mieszkańcy Mezopotamii jak mogli zwalczali muchy piaskowe (Phlebotomus), przenoszące te choroby (malaria, gorączka pappataci). Zarówno odpędzali je wachlarzami, jak i próbowali metod nie z tego świata: w mezopotamskim panteonie pojawił się pod postacią owada bóg zarazy Nergal, zaś wśród Fenicjan bóg much Baal–Zebul (to od jego imienia wymyślono potem demona Belzebuba)."